چرا شیعیان کافی هستند؟

 

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباعبدالله

السلام علیک یا اباالفضل العباس

السلام علیک یا اباصالح المهدی

 

چرا شیعیان کافی هستند؟

بـعـضــی ممکـن اسـت بپـرسنـد: شمـا می‌گویید شیعیان اگر چنین حرکتی به سوی خـدا و امـام زمـان علیه السلام  کـنند، ظهور فرا می‌رسد؛ در حالی که ظهور آن حضرت برای همه‌ی مردم کره‌ی زمین است و باید همه‌ی مردم دنیا متوجه آن حضرت شوند؟!

پاسخ می‌دهیم: بیدار کردن مردم کره‌ی زمین به دست ما شیعیان است، آنان اگر با امکانات امروز جهان، که همه‌ی دنیا به هم پـیـوسته شده، این آب حیات، یعنی امام زمان ارواحنا فداه  را به مردم دنیا معرفی کنند، جهـان با سرعتی باور نکردنی تشنه امام زمان علیه السلام  می‌شود و زمینه ظهور با سرعت حیرت انگیزی، ایجاد و در مدت کوتاهی، خداوند اذن فرج به آن حضرت می‌دهد.

 

انتشار علم از قم به سراسر جهان

در حدیثی که ما ترجمه آن را در پشت جلد این شماره از مجله و در مدح حرکت الهی مرحوم آیت اللّه العظمی حائری یزدی| آورده‌ایم، می‌خوانیم که: در آخرالزمان علم از نجف همچون ماری که در سوراخ خود می‌خزد و پنهان می‌شود، پنهان و در شهری که قم نام دارد آشکار می‌شود و علوم اهل بیت قدس سره الشریف  و سخنان وحی و قرآن از این شهر به شرق و غرب عالم منتشر می‌شود و خداوند به وسیله‌ی اهل قم- یعنی دانشمندان و محققین شیعه- حقایق را به مردم جهان می‌رساند و بر آنان اتمام حجت می‌کند و سپس حضرت قائم علیه السلام  ظهور می‌فرماید.

 

حجت بر ما شیعیان تمام است

اینـک حجت بر شیعیان ایران خصوصاً روحــانـیــون و ســربــازان حضـرت ولـی عصر ارواحنا فداه  تمام است، و آنان باید تحقق بخش این نهضت و حرکت جهانی باشند و دنیا را با وسائل ارتباط جهانی مانند اینترنت و امثال آن، با امام زمان علیه السلام  آشنا کنند.

اینک آیا به پا می‌خیزیم و افتخار یاری امام زمان علیه السلام  را نصیب خود می‌کنیم؟!

امید است که چنین باشد و حرکت‌های اجتماعی در محبت و یاری امام زمان علیه السلام  ما را فرا گیرد و عطر خوش توجه به امام عصر ارواحنا فداه ، زمستان غربت و بی توجهی به آن حضرت را پایان دهد. ان‌شاءالله.

‌والسلام.

مدیر مسئول(2)

 

 

[1- ] سوره نور، آیه 31

[2- ] برگرفته از مجله خورشید مکه، شماره 33،www.khorshidemakkeh.com

 

التماس دعا، یا مهدی

 

این بازگشت چه زمانی است؟

 

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباعبدالله

السلام علیک یا اباالفضل العباس

السلام علیک یا اباصالح المهدی

 

این بازگشت چه زمانی است؟

از ما می‌پرسند و همه از یکدیگر می‌پرسیم، که این بازگشت چه زمانی خواهد بود؟

کـی می‌شود ما انسان‌ها به این تفاهم اجتماعی برسیم؟

کی می‌شود دیگر مکر و خیانت و دروغ و ظلم نبینیم؟

پـاسخ یک کلمه است: هر گاه خودتان بخواهید! آری، هرگاه خودتان بخواهید، ای مؤمنین!

مگر خدای تعالی نمی‌فرماید: « وَتُوبُوا اِلَی اللَّهِ جَمِیعًا اَیُّهَا المُؤمِنُونَ لَعَلَّکُم تُفلِحُونَ»؟[1]

مگر خدای تعالی فلاح و رستگاری را در همین آیه شریفه، به شرط بازگشت همگانی ما نفرموده است؟

آری، شرط رستگاری، توبه به سوی خدا است و توبه  به سوی خدا، از سوی انسان است و خدا منتظر توبه و بازگشت ما است؛ نه آن‌که ما بگوییم، ما منتظریم خدا به سوی ما بازگردد که خدای تعالی با کلامش، با پیامبرش و با حجت و امام زمانی که به ما عنایت فرموده، قرن‌ها است و هر روز است که به سوی ما بازگشته است و آغوش محبت خود را به روی ما باز کرده و در انتظار توبه نصوح ما است، در انتظار بازگشت مؤمنین به سوی امام زمان علیه السلام  است، در انتظار پایان غفلت آنان از حجت خدا است، در انتظار روزی است که مؤمنین همه با هم، چـون بـنی اسرائیل که در غیبت حضرت موسی علیه السلام  به سوی خدا ناله زدند و ظهور حضرت موسی علیه السلام  را خواستار شدند، به سوی خدا ناله بزنند و ظهور مولایشان را طلب کنند.

آیا هیچ توبه کننده‌ای را دیده‌اید بگوید خدا باید خودش کار را درست کند و از دست من کاری ساخته نیست و به سبب فریب شیطان، تصور کند توبه برای زمان‌های آینده است؟!

نه، هرگز، توبه کننده باید خودش هرچه زودتر دست به کار شود و به سوی خدا ناله کـنـد، انـابـه کـنـد،‌ اشـک بـریـزد و عفو پروردگارش را خواستار شود.

ایـنک مؤمنین عصر غیبت کبری نباید بـگـویـند خداوند خودش باید ظهور امام زمان علیه السلام  را برساند و هنوز خیلی مانده زمـان ظـهـور برسد، که این سخن فریب شـیـطـان اسـت که همیشه کوشیده است توفیق توبه را از انسان‌ها بگیرد.

شیطان القا می‌کند که حالا، حالاها وقت ظهور نیست و ظهور در آینده اتفاق خواهد افتاد، آینده‌ای دور، اما این یک فریب بیش نیسـت، تا "توبه اجتماعی" مؤمنین را به تعویق بیندازد.

مـؤمنیـن و منتـظرین فرج نباید راضی باشند که حتی یک روز و یا یک لحظه، ظهور حضرت بقیةاللّه ارواحنا فداه  به تأخیر بیفتد؛ هـمـچـنــان‌کــه در دعـای شـریـف فـرج می‌خوانیم‌: >الهی عظم البلاء و برح الخفاء ... (تا آن‌جا که) ففرج عنا بحقهم فرجاً عاجلاً قریباً کلمح البصر او هو اقرب من ذلک ...> :<خدایا فرج و ظهور مولایمان را هر چه زودتر و در یک چشم به هم زدن یا کمتر از آن، برسان ....<

آری ما باید به سوی خدا و امام زمان علیه السلام  باز گردیم،

ما گم گشته و سرگردانیم،

مـا از جـاده و صـراط مستقیم منحرف شده‌ایم و باید بازگردیم و نباید این بازگشت را به تأخیر بیندازیم و از تلاش برای زمینه سازی ظهور آن حضرت باز بمانیم، که این سستی، گناه اجتماعی بزرگی است که جامعه شیعه به سبب غفلت از امام زمان علیه السلام  و فریب‌های شیطان، قرن‌ها است این حرکت را به تأخیر انداخته، در نتیجه ظهور حضرت بقیةاللّه ارواحنا فداه  هزار و صد و چند سال است به تأخیر افتاده و امام عصر ارواحنا فداه  از این گناه بزرگ اجتماعی شیعیان گله‌مند شده و در پیام به شیخ مفید  رحمة الله علیه  این سستی و ضعف را، به آن‌ها یادآور شده‌اند.

 

شیعیان باید پایه گذاران حکومت جهانی امام عصر ارواحنا فداه  باشند

خداوند متعال برای ایجاد نظام توحیدی و عـادلانـه در کره‌ی زمین، مقرر فرموده است، آنان که به امام عصر ارواحنا فداه  ایمان دارند و نسبت به بقیه مردم کره‌ی زمین بیدار هستنـد، همـت کننـد و بـرای ظهور امام عصر ارواحنا فداه ‌تلاش کنند؛ بقیه مردم کره‌ی زمین می‌گویند ما که نمی‌دانستیم در حال حـاضـر امـام زمـانی هست و ما را نجات می‌دهد، لذا او را صدا نزدیم، اما شما شیعیان چرا تلاش نکردید و ما را متوجه آن حضرت نـسـاختید؟ شما که به سخن پروردگارتان ایـمـان واقعی داشتید. خداوند آنان را که سخن خدا را می‌شنوند دعوت به یاری دین خود کرده است، زیرا اکثریت مردم کره‌ی زمین، همانند اکثریت دانش‌آموزان پراکنده در مـحیط مدرسه هستند که هرچه مدیر مدرسه آنان را صدا می‌زند، جز چند نفری که صدای مدیر را می‌شنوند، بقیه دانش‌آموزان مشغول بازی‌های خود هستند و اصلاً چیزی متوجه نیستند.

آنـان کـه سـخـن حـجـت خدا، حضرت بقیةاللّه ارواحنا فداه  را می‌شنوند و به او اعتقاد دارند و نام خود را شیعه و پیرو آن حضرت گذاشته‌اند، باید بکوشند تا مدرسه نظم خود را باز یابد.

آنان باید دست به دست هم دهند و شیعیانی یکپارچه شوند و امام زمانشان را یاری دهند.

آنـان بـایـد، طبق سفارش آن حضرت، دل‌هایی یکپارچه داشته باشند، یکپارچه در یاری و وفاداری به آن حضرت.

آنان باید به سوی خدا توبه اجتماعی کنند و از نـعـمـتی که خداوند به آنان مرحمت فرموده، یعنی اتحاد و یکپارچگی در راه یاری آن حضرت، بهره جویند.

آنان باید در هر صبح و عصر مولای خود را صدا بزنند، زیرا به او اعتقاد دارند و می‌دانند مولایشان آنان را می‌بیند. شیعیان نور امام زمانشان را در قلب خود و در زندگی خود حس می‌کنند و دل‌هایشان به سوی او متوجه است و  قلوب آن‌ها به عشق و یاد او در سینه می‌تپد.

شـیـعـیـان، امید امام زمان علیه السلام  برای اصلاح بشر هستند.

شیعیان، دست امام زمان علیه السلام  برای یاری دین خدا هستند.

شیعیان، فداکارانی هستند که در هر کجا که باشند، نور هستند و اخلاقشان نور است و راه را به دیگران نشان می‌دهد.

شیعیان در هر صبح با امام زمانشان عهد می‌بندند که او را یاری کنند.

شیعیان کسانی هستند که ندای یاری امام زمانشان را بی پاسخ نمی‌گذارند، آن‌چنان که نزدیک سی سال است، ندای نائبان عام آن حضـرت را، در کشـور ایـران، بـی پـاسـخ نگذاشته‌اند و در این مدت از جان و مال خود مایه گذاشته‌اند.

شیعیان، خصوصاً شیعیان ایران، دارای قلبی شکننده در برابر امام زمانشان هستند و چون موم در برابر آن حضرت نرم و متواضع و سربازانی فداکار برای جبهه حق علیه باطل هستند.

شیعیان ایران اگر توبه‌ای اجتماعی به سوی امام زمان علیه السلام  و به سوی خدا داشته باشند و از غفلتی که آنان را تهدید می‌کند بازگردند، دیری نمی‌پاید که موفق به نهضت جهانی زمینه سازی برای ظهور می‌شوند؛ و ظهور و فرج حضرت بقیةاللّه ارواحنا فداه  را به سرعت فرا می‌رسانند؛ چنان‌که فرمود: « اگر شیعیان ما با دل‌هایی یکپارچه و متحد، به عهدشان با ما وفا کنند، سعادت دیدار ما با سرعت و با عجله نصیبشان می‌شود.»


ادامه دارد...

التماس دعا، یا مهدی

توبه فردی ، توبه اجتماعی

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباعبدالله

السلام علیک یا اباالفضل العباس

السلام علیک یا اباصالح المهدی

سخن ما

توبه فردی ، توبه اجتماعی

شاید تا به حال اصطلاح "توبه فردی"، توبه "اجـتـمـاعـی" را نـشنیده باشید، خصوصاً کلمه‌ی توبه اجتماعی که مفهوم آن، چه بسا برای عده‌ای، مبهم است؛ ما به یاری خدای تـبـارک و تـعـالـی ایـن مـطلب را توضیح می‌دهیم.

خـدای تـبـارک و تـعالی در قرآن کریم مـی‌فـرماید: « وَتُوبُوا اِلَی اللَّهِ جَمِیعًا اَیُّهَا المُؤمِنُونَ لَعَلَّکُم تُفلِحُونَ[:<1> ]ای مؤمنین همگی به سوی خدا بازگردید، بدان امید که رستگار شوید.»

همه می‌دانیم که زندگی انسان‌ها، یک زندگی اجتماعی و به هم پیوسته و مرتبط با یکدیگر است و افراد بشر، یکدیگر را یاری می‌دهند و کمتر انسانی است که بتواند به تـنـهایی زندگی کند. روشن است که این زندگی مرتبط و به هم پیوسته اگر با قوانین صحیح و بدون خطا اداره شود، قوانینی که از جانب خالق هستی و آفریدگار دانا و مهربان برای بشر ارائه شده، یقیناً زندگی راحت، سالم، بدون دردسر و عادلانه و پر از نشاط و سرور، نصیب همه‌ی انسان‌ها می‌شود و برای رسیدن به این نقطه، باید همه‌ی افراد اجـتـماع دست به دست هم داده، به آن قـوانـیـن آسـمـانـی و الـهـی تـن دهـند و خواسته‌های شخصی و فردی و افکار ناقص خود را، که علم و جهل در آن مخلوط است، کنار بگذارند.

رسیـدن به این نقطه از زندگی، "عصر ظهور" نام دارد.

تفاهم انسان‌ها با یکدیگر؛ و اعتراف آن‌ها به ضرورت تفاهم و همدلی؛ و سر تسلیم فرود آوردن آنان در برابر یک قانون صحیح و عادلانه، که تنها و تنها خالق هستی به سبب علم بی نهایتش و به سبب جهل بشر به رموز آفرینش- می‌تواند آن را ارائه دهد، ‌‌"روز ظهور" نام دارد.

"روز ظهـور"، روز بـازگشت انسان‌ها به سوی خدا است، بازگشتی همگانی.

"روز ظهور"، روز توبه اجتماعی و تحقق کامل آیه شریفه: « وَتُوبُوا اِلَی اللَّهِ جَمِیعًا اَیُّهَا المُؤمِنُونَ » است.

در روز ظهور دیگر چشم‌های مردم خطا نمی‌رود-آن‌چنان‌که امروز خطا می‌رود- و به دنبال خطای خود، زندگی را به خطا و نیستی و شهوت پرستی و پول پرستی و ثروت اندوزی و ریاست طلبی سوق نمی‌دهد.

آیه شریفه فوق دقیقاً در یکی از موارد حساس زندگی بشر که چشم‌ها به یکدیگر خیانت می‌کنند و باید از این خیانت بازگردند، بیان و به بشر تفهیم شده و از همه‌ی مؤمنین درخواست شده، چشمهایشان را از یکدیگر فرو بندند، زیرا چشم به آن‌چه تمایل پیدا می‌کند، همه‌ی وجود آدمی و همه‌ی هستی و زندگی او را به آن سو می‌کشاند و همانند فرمان ماشین، وقتی که به یک سو گردش کرد، تمام ماشین را به آن سو می‌برد.

خـطـای چشـم تنهـا یک مصداق برای خطای روح، در یکی از کوچه‌های فرعی زندگی بشر است؛ همانند خطای راننده‌ای در یک خیابان فرعی، اما راننده، راننده است و این خطا را اگر در خیابان‌های دیگر تکرار کـنـد و رانندگان دیگر نیز چنین کنند، به یـکـبـاره تـمـام شـهر پر از خطا می‌شود، همچنان‌که امروزه زندگی بشر پر از خطا شده و بشریت در لب گودال جهنم قرار گرفته و هر لحظه میلیون‌ها نفر به داخل آن سقوط می‌کنند.

آن‌چه مهم است؛ روحیه خطاکاری است؛ که باید در برابر آن ایستاد که چنین روحیه‌ای تمام شاخه‌های درخت زندگی را می‌شکند و خطاکاری را چون آفتی سهمناک به همه‌ی شاخه‌ها و برگ‌ها سرایت می‌دهد و یکباره درخت زندگی بشر خشک شده و دیگر برگ سبزی در آن یافت نمی‌شود و اگر یافت شود به آفت‌های بسیار و امراض روحی فراوان مبتلا شده است.

لذا خدای تعالی، برای اصلاح روحیات بـشـر و بـازگـشت آن از خطا، در یکی از حساس‌ترین موارد خطاکاری بشر که خطای چشم و آفت نگاه است، انسان‌ها را به تفاهم اجـتـماعی و بازگشت با احترام به قانون زندگی که اطاعت از قانون پروردگار است،  دعوت کرده و راه رستگاری را در این بازگشت همگانی مؤمنین ترسیم فرموده است.

ایـن بـازگـشـت، یک بازگشت اجتماعی است، نه فردی. ‌ ‌

یـعنی اگر انسان‌ها می‌خواهند از تمام آفت‌های زندگی رها شوند؛

اگر می‌خواهند از آفت فقر و گرسنگی و بی‌ پوشاکی،

از آفـت جـنـگ و درگیری‌های بزرگ و کوچک در سراسر جهان،

از امراض لاعلاج و هزاران مرض دیگر که بشر با جهل خود و دخالت در خلقت پدید آورده،

از آفت آوارگی و درماندگی که میلیون‌ها افراد بشر به آن مبتلا هستند،

از آفت مقروض بودن که اکثریت جمعیت کره‌ی زمین گرفتار آن شده و به سبب آن اسیر دولت‌های صنعتی و ثروتمند شده‌اند و به دنبال ایـن اسارت، باید به جای خدای تعالی، آن سیاست گذاران ظالم را اطاعت و بندگی کنند.

انسان‌ها اگر می‌خواهند از آفت خیانت به یکدیگر رهایی یابند،

و از هـمـه مـهم‌تـر، اگر می‌خواهند از ریـشـه‌ی هـمـه‌ی آفـت‌ها و مادر همه‌ی مرض‌ها و سرآمد تمام بدی‌ها، که امراض روحی و اخلاق و صفات رذیله و غیر انسانی است، رهایی یابند، ‌ ‌

باید همه با هم، آری همه با هم و جمیعاً به سوی خدا بازگردند؛ روز ظهور، روزی است که این آرزو تحقق خواهد یافت و تا چنین روزی فرا نرسد، سراسر زندگی بشر، انباشته از آفـت‌هـای فـوق اسـت و تنها تلاش و مجاهدت انسان‌های بیدار و شیفته‌ی امام عصر ارواحنا فداه  است که با ظلم و فساد در عصر غیبت مبارزه کرده و راه را برای ظهور امام عصر ارواحنا فداه  آماده می‌کنند.

ما انسان‌ها باید بدانیم تنها در روز ظهور اسـت کـه برگ‌های سبز را خواهیم دید و بـاغبان مهربان زندگی، آفت‌ها را از آنان خواهد زدود.



ادامه دارد...





من و یه دنیا مهربونی...

سلام مولای من، باید خورده خورده خودمون را برای آمدن بهار آماده کنیم، بهاری که پاییزی نداره و همیشگیه، ولی چه طوری؟؟؟ راهش را می دونم باید گرگ های درونم را از بین ببرم تا کبوتر ایمان به راحتی بیاد و توی لونه اش راحت بگیره، شما همیشه کمکم کردید، می خوام این دفعه برام دعا کگنید، تا از خواب غفلت بلند شم و سوار پرنده ی خوشبختی بشم و به باغ و بوستان سعادت یعنی رضوان و قرب الهی برسم، برام دعا کنید...

                                                                                                 التماس دعا، یا مهدی