توبه فردی ، توبه اجتماعی

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباعبدالله

السلام علیک یا اباالفضل العباس

السلام علیک یا اباصالح المهدی

سخن ما

توبه فردی ، توبه اجتماعی

شاید تا به حال اصطلاح "توبه فردی"، توبه "اجـتـمـاعـی" را نـشنیده باشید، خصوصاً کلمه‌ی توبه اجتماعی که مفهوم آن، چه بسا برای عده‌ای، مبهم است؛ ما به یاری خدای تـبـارک و تـعـالـی ایـن مـطلب را توضیح می‌دهیم.

خـدای تـبـارک و تـعالی در قرآن کریم مـی‌فـرماید: « وَتُوبُوا اِلَی اللَّهِ جَمِیعًا اَیُّهَا المُؤمِنُونَ لَعَلَّکُم تُفلِحُونَ[:<1> ]ای مؤمنین همگی به سوی خدا بازگردید، بدان امید که رستگار شوید.»

همه می‌دانیم که زندگی انسان‌ها، یک زندگی اجتماعی و به هم پیوسته و مرتبط با یکدیگر است و افراد بشر، یکدیگر را یاری می‌دهند و کمتر انسانی است که بتواند به تـنـهایی زندگی کند. روشن است که این زندگی مرتبط و به هم پیوسته اگر با قوانین صحیح و بدون خطا اداره شود، قوانینی که از جانب خالق هستی و آفریدگار دانا و مهربان برای بشر ارائه شده، یقیناً زندگی راحت، سالم، بدون دردسر و عادلانه و پر از نشاط و سرور، نصیب همه‌ی انسان‌ها می‌شود و برای رسیدن به این نقطه، باید همه‌ی افراد اجـتـماع دست به دست هم داده، به آن قـوانـیـن آسـمـانـی و الـهـی تـن دهـند و خواسته‌های شخصی و فردی و افکار ناقص خود را، که علم و جهل در آن مخلوط است، کنار بگذارند.

رسیـدن به این نقطه از زندگی، "عصر ظهور" نام دارد.

تفاهم انسان‌ها با یکدیگر؛ و اعتراف آن‌ها به ضرورت تفاهم و همدلی؛ و سر تسلیم فرود آوردن آنان در برابر یک قانون صحیح و عادلانه، که تنها و تنها خالق هستی به سبب علم بی نهایتش و به سبب جهل بشر به رموز آفرینش- می‌تواند آن را ارائه دهد، ‌‌"روز ظهور" نام دارد.

"روز ظهـور"، روز بـازگشت انسان‌ها به سوی خدا است، بازگشتی همگانی.

"روز ظهور"، روز توبه اجتماعی و تحقق کامل آیه شریفه: « وَتُوبُوا اِلَی اللَّهِ جَمِیعًا اَیُّهَا المُؤمِنُونَ » است.

در روز ظهور دیگر چشم‌های مردم خطا نمی‌رود-آن‌چنان‌که امروز خطا می‌رود- و به دنبال خطای خود، زندگی را به خطا و نیستی و شهوت پرستی و پول پرستی و ثروت اندوزی و ریاست طلبی سوق نمی‌دهد.

آیه شریفه فوق دقیقاً در یکی از موارد حساس زندگی بشر که چشم‌ها به یکدیگر خیانت می‌کنند و باید از این خیانت بازگردند، بیان و به بشر تفهیم شده و از همه‌ی مؤمنین درخواست شده، چشمهایشان را از یکدیگر فرو بندند، زیرا چشم به آن‌چه تمایل پیدا می‌کند، همه‌ی وجود آدمی و همه‌ی هستی و زندگی او را به آن سو می‌کشاند و همانند فرمان ماشین، وقتی که به یک سو گردش کرد، تمام ماشین را به آن سو می‌برد.

خـطـای چشـم تنهـا یک مصداق برای خطای روح، در یکی از کوچه‌های فرعی زندگی بشر است؛ همانند خطای راننده‌ای در یک خیابان فرعی، اما راننده، راننده است و این خطا را اگر در خیابان‌های دیگر تکرار کـنـد و رانندگان دیگر نیز چنین کنند، به یـکـبـاره تـمـام شـهر پر از خطا می‌شود، همچنان‌که امروزه زندگی بشر پر از خطا شده و بشریت در لب گودال جهنم قرار گرفته و هر لحظه میلیون‌ها نفر به داخل آن سقوط می‌کنند.

آن‌چه مهم است؛ روحیه خطاکاری است؛ که باید در برابر آن ایستاد که چنین روحیه‌ای تمام شاخه‌های درخت زندگی را می‌شکند و خطاکاری را چون آفتی سهمناک به همه‌ی شاخه‌ها و برگ‌ها سرایت می‌دهد و یکباره درخت زندگی بشر خشک شده و دیگر برگ سبزی در آن یافت نمی‌شود و اگر یافت شود به آفت‌های بسیار و امراض روحی فراوان مبتلا شده است.

لذا خدای تعالی، برای اصلاح روحیات بـشـر و بـازگـشت آن از خطا، در یکی از حساس‌ترین موارد خطاکاری بشر که خطای چشم و آفت نگاه است، انسان‌ها را به تفاهم اجـتـماعی و بازگشت با احترام به قانون زندگی که اطاعت از قانون پروردگار است،  دعوت کرده و راه رستگاری را در این بازگشت همگانی مؤمنین ترسیم فرموده است.

ایـن بـازگـشـت، یک بازگشت اجتماعی است، نه فردی. ‌ ‌

یـعنی اگر انسان‌ها می‌خواهند از تمام آفت‌های زندگی رها شوند؛

اگر می‌خواهند از آفت فقر و گرسنگی و بی‌ پوشاکی،

از آفـت جـنـگ و درگیری‌های بزرگ و کوچک در سراسر جهان،

از امراض لاعلاج و هزاران مرض دیگر که بشر با جهل خود و دخالت در خلقت پدید آورده،

از آفت آوارگی و درماندگی که میلیون‌ها افراد بشر به آن مبتلا هستند،

از آفت مقروض بودن که اکثریت جمعیت کره‌ی زمین گرفتار آن شده و به سبب آن اسیر دولت‌های صنعتی و ثروتمند شده‌اند و به دنبال ایـن اسارت، باید به جای خدای تعالی، آن سیاست گذاران ظالم را اطاعت و بندگی کنند.

انسان‌ها اگر می‌خواهند از آفت خیانت به یکدیگر رهایی یابند،

و از هـمـه مـهم‌تـر، اگر می‌خواهند از ریـشـه‌ی هـمـه‌ی آفـت‌ها و مادر همه‌ی مرض‌ها و سرآمد تمام بدی‌ها، که امراض روحی و اخلاق و صفات رذیله و غیر انسانی است، رهایی یابند، ‌ ‌

باید همه با هم، آری همه با هم و جمیعاً به سوی خدا بازگردند؛ روز ظهور، روزی است که این آرزو تحقق خواهد یافت و تا چنین روزی فرا نرسد، سراسر زندگی بشر، انباشته از آفـت‌هـای فـوق اسـت و تنها تلاش و مجاهدت انسان‌های بیدار و شیفته‌ی امام عصر ارواحنا فداه  است که با ظلم و فساد در عصر غیبت مبارزه کرده و راه را برای ظهور امام عصر ارواحنا فداه  آماده می‌کنند.

ما انسان‌ها باید بدانیم تنها در روز ظهور اسـت کـه برگ‌های سبز را خواهیم دید و بـاغبان مهربان زندگی، آفت‌ها را از آنان خواهد زدود.



ادامه دارد...





من و یه دنیا مهربونی...

سلام مولای من، باید خورده خورده خودمون را برای آمدن بهار آماده کنیم، بهاری که پاییزی نداره و همیشگیه، ولی چه طوری؟؟؟ راهش را می دونم باید گرگ های درونم را از بین ببرم تا کبوتر ایمان به راحتی بیاد و توی لونه اش راحت بگیره، شما همیشه کمکم کردید، می خوام این دفعه برام دعا کگنید، تا از خواب غفلت بلند شم و سوار پرنده ی خوشبختی بشم و به باغ و بوستان سعادت یعنی رضوان و قرب الهی برسم، برام دعا کنید...

                                                                                                 التماس دعا، یا مهدی 

نظرات 1 + ارسال نظر
علی چهارشنبه 30 شهریور‌ماه سال 1384 ساعت 01:39 ب.ظ

چطور میتوانم که سخنرانی اقای کافیرا گوش کنم
متشکرم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد